Irja Hartenberg
Adviseur cultuuronderwijs
- Borger-Odoorn
- Coevorden
Ik las laatst: ‘de ander begrijpen is het laatste wat je moet willen.’ Mijn nekharen gaan dan overeind. Waarom niet? – denk ik dan. Wie bepaalt dat? Waarom kun je niet gewoon jezelf zijn en de ander ook? De een vraagt altijd waarom, de ander niet. Natuurlijk is het moeilijk om de ander te begrijpen, maar door het te proberen ben je nieuwsgierig. Die nieuwgierigheid is mijn brandstof, de ontmoeting mijn vuur.
In mijn leven en werk hoop ik dat vuurtje ook bij anderen aan te wakkeren. Want, ik geloof dat je door de ontmoeting – met leerlingen, collega’s, kunstenaars, familie, vrienden, vreemden – leert waar je alles voor doet. Het dwingt je te kijken, luisteren, voelen. Zonder dit geen visie, geen doel. In je leven, maar specifieker ook in je werk.
Hoe mooi is het om scholen juist hierbij te ondersteunen: om hun visie op cultuuronderwijs te formuleren en samen met partners te concretiseren. Juist cultuuronderwijs biedt de mogelijkheid om je eigen identiteit te vormen en die van een ander te voelen en zien. In kunst, erfgoed, discussies. Maar, waarom wil een school hierop inzetten en hoe krijgt ze dat voor elkaar?
Als projectleider CMK mag ik blijven vragen: over de richting die we kiezen, de keuzes die we maken, de meerwaarde die het heeft en hoe altijd alle ontwikkelingen met elkaar samenhangen. Heerlijk vind ik dat. Met veel plezier zet ik de lijnen uit, maar zoek ik ook naar onontgonnen lijnen.
Rust vind ik in de natuur, bij dieren en in eten. Geef me een hond of kat (die ik niet kan aannemen), overweldigende bergen, een ruisende zee of nieuw te ontdekken smaakcombinaties. Het liefst met vriend en dochter. Maar ook klimmen, wandelen, lezen en schilderen houden mij warm.
