Doe, a deer, a female deer
Magisch was het, de dag dat mijn moeder mij en mijn twee zussen meenam naar The Sound of Music. Omdat mijn moeder een hekel aan autorijden had, gingen we met zo’n gele Gado bus naar de grote stad. Magisch was de film zelf, magisch waren de liedjes, de bergen, de bij elkaar passende pakjes en het moment dat de familie Von Trapp zich achter grafstenen verschuilt, terwijl de Duitse soldaten hen met felle lampen zoeken.
Magisch gevoel
De magie kwam niet alleen door de film, maar ook door het enthousiasme van mijn moeder. De film had grote indruk op haar gemaakt toen ze hem in de jaren '60 zag. Nu nam ze ons mee en bleek haar enthousiasme aanstekelijk; The Sound of Music raakte me diep. Ik leefde mee met de kinderen en hun zorgzame nanny en, hoe suikerzoet ook, de film liet me zien dat de Tweede Wereldoorlog niet alleen op het slagveld plaatsvond, maar ook doordrong tot in het dagelijks leven. Het gevoel van toen kan ik nu, zo'n 35 jaar later, nog altijd oproepen.
Achter elke film zit een verhaal
The Sound of Music is een van de pak ‘m beet tien films die ik als kind zag. En natuurlijk zat ik op woensdagmiddag en zondagochtend aan ons kleine televisietje gekluisterd voor de kinderprogramma’s van de VPRO.
Hoe anders is het voor mijn kinderen. Ze kijken het liefst elke dag, de hele dag, alles wat los en vast zit. Op een willekeurig scherm kijken ze Zapp, Netflix en YouTube. Natuurlijk is dat bijzonder rijk, maar net als vrijwel alle kinderen en jongeren, realiseren ook mijn kinderen zich nog niet voldoende dat achter elke film een maker zit die een verhaal wil vertellen, met al dan niet integere intenties. Ze realiseren zich niet dat die maker gebruik maakt van allerlei middelen en technieken om dat verhaal kracht bij te zetten.
Precies dat is wat kinderen en jongeren ontdekken met filmeducatie. We leren ze kritisch kijken en geven ze de tools en technieken waarmee zij hun eigen verhaal met film kunnen vertellen. We geven ze de woorden waarmee zij meer betekenis aan alle filmbeelden kunnen geven waardoor zij zichzelf en de wereld in een breder en rijker perspectief kunnen zien. In een tijd waarin we vaker tegenover dan naast elkaar lijken te staan is dit zo hard nodig.
Ondertiteling voorlezen
Een paar jaar geleden kroop ik op een regenachtige middag met mijn kinderen op de bank om The Sound of Music te kijken. Mijn jongste kon nog net niet goed genoeg lezen en dus las ik de ondertiteling voor. Al bleek de film langzaam en was drie uur voorlezen lang, zij keken ademloos en ik zong elk liedje mee, moeiteloos, woord voor woord en fonetisch, zoals ik het mezelf als kind had aangeleerd.
Door: Jolijn Peters
Jolijn is moeder van een zoon en dochter. Ze is projectleider van Filmhub Noord, het knooppunt voor filmeducatie in Groningen, Friesland en Drenthe. Jolijn verzorgt tijdens Krachtstof samen met Jobbe Holtes de workshop Gesprekstool Film.
Festival Cultuureducatie Krachtstof
We tellen af tot ons Festival Cultuureducatie Krachtstof. Dit doen we met een serie blogs over het thema 'Een 10 voor cultuur!' In de aanloop naar het festival plaatsen we elke week een blog.